Epickie wakacje, cz. 11 – Rheinfall, największy wodospad Europy.

"Najpiękniejszym i najpotężniejszym wodospadem świata jest wodospad marzeń."

pierwszy dzień sierpnia, 2020 

Pisali o nim Goethe, Wilhelm Heinse, Mörike i inni. Należy do elity trzech największych wodospadów w Europie, przy czym Rheinfall jest największy pod względem przepływu wody. Aby epickości stało się zadość, to miejsce koniecznie musiało znaleźć się na liście naszych wędrówek.
    Po raz pierwszy byliśmy tu we dwoje, kontynuując nasz miesiąc miodowy. Romantyczny obiad i miejscowe specjały dopełniły wówczas dzień wrażeń, a tym razem z naszymi współtowarzyszami był to dopiero początek wspaniałej wędrówki po tym zacnym regionie.
    Tutejszy pejzaż odróżnia się od innych wodospadów górującym nad nim zamkiem Laufen, oraz położonym w niedalekim sąsiedztwie, zabytkowym miasteczkiem Schaffhausen.

Obraz przedstawiający ten teren w dawnych czasach.
Mała galeria wisi na murach na dziedzińcu.

3 sposoby na zbliżenie się do żywiołu

Przyznam, że za drugim razem powinniśmy (w co wątpię) wybrać inny sposób zwiedzania, chociażby dla urozmaicenia i zasmakowania innej możliwości, ale nosząc w pamięci wspomnienia i pierwsze wrażenia z pobytu tutaj, zależało nam aby pokazać naszym współtowarzyszom właśnie ten brzeg i pozwolić na moc wrażeń z tytułu różnych atrakcji po drodze. Toteż łodzią nie płynęłam, ani na zamku Worth nigdy nie byłam. I nie czuję wcale niedosytu. Było cudownie jak zawsze.

Po obu stronach Renu znajdują się platformy widokowe (niektóre z nich mocno wystają). Schlösschen Wörth (restauracja zamkowa) znajduje się w dorzeczu Rhine Falls w Neuhausen am Rheinfall. Budynek pochodzi z XIII wieku.
    Na tymże brzegu mieści się przystań łodzi wycieczkowych (20 CHF), które podpływają do wodospadu figlarnymi zakosami. Można wysiąść na środkowej skale. Dla bardziej odważnych zorganizowano wypożyczalnię kanu. (Nigdy nie widziałam, żadnego śmiałka).
    Zabudowa na przeciwległym brzegu:

Mały zamek Worth z restauracją panoramiczną,
oraz mały port łodzi wycieczkowych.

Nad wodospadem góruje zamek Laufen, który w starych zapiskach pojawia się po raz pierwszy w 858 roku.
    Wejście na platformę widokową na tym brzegu prowadzi wąskimi i stromymi schodami. Utworzono atrakcyjne ścieżki prowadzące przez skaliste tunele i zainstalowano szklaną windę. I to właśnie tę drogę wybraliśmy. Zeszliśmy schodami, a wjechaliśmy windą, gdyż trafił nam się akurat wolny przejazd.

Dziedziniec zamku Laufen.

Planowałam sfotografować całą drogę (albo nawet nagrać), ale udało mi się tylko uwiecznić zewnętrzne schody. Było zbyt dużo ludzi, przez jaskinie ciągnęły się ciasne kolejki i nie było sensu polować na kadr. Nie doczekałabym się aż do późnego wieczora.
    Aby Wam zobrazować tę drogę, posłużę się archiwalnymi zdjęciami:

Teren zamku.

Jeden z tuneli po drodze na dół.

Zamek Worth po drugiej stronie.

Droga na dół jest urozmaicona. Znajduje się tam altana z kolorowymi szybami w oknach, ławeczki, a nawet stoliki. To wszystko miało za zadanie umożliwić obcowanie z tym miejscem dłużej, ale tłumy ludzi dyskwalifikowały wszelką tego typu przyjemność. Szczęśliwie udawało mi się unikać ścisku w kadrach.

Stąd świetnie widać cały ten akwen, ale to jeszcze nie koniec doświadczeń. Można powiedzieć, że te schodki przez cały czas dozowały nam wrażenia. Ludzki zgiełk i tak był zagłuszony przez szum wody, im niżej, tym była głośniejsza. Gdy woda bije o skały nikt nie usłyszy ani słowa.

Wysepka przy której cumują łodzie wycieczkowe.

Platforma widokowa na przeciwległym brzegu.

Obserwowanie łodzi wycieczkowych przywodziło na myśl jedno zdanie: "szaleni kapitanowie". Nie było możliwości, by podpłynąć na wprost pod czoło wodospadu. Ewidentnie trzeba było się nieźle napracować aby się choć zbliżyć do tego punktu. Manewrować, płynąć bokiem, kombinować... obserwacja zmagań tych małych okrętów, pochłonęła mnie na dłuższą chwilę.

Ja i nasi współtowarzysze podróży.

Z siłą wodospadu

Rheinfall znajduje się na przełomie Renu. Osiąga spadek 23 metrów przy szerokości 150 m (13 metrów głębokości). Średni przepływ wody to 373 metry sześcienne przepływające przez skały (średni odpływ latem: około 600 m³ / s). Najwyższe natężenie przepływu zmierzono w 1965 r., wynosiło 1250 m sześciennych. Tej siły wodospadu nie potrafią pokonać inne ryby z wyjątkiem węgorzy.

Stary malunek przedstawiający pełne oblicze wodospadu.

I dopiero tutaj doświadczyliśmy pełnej mocy wody. Ogłuszeni i ochlapani ale przeszczęśliwi!

Szklana winda

Atrakcja albo ucieczka przed ponownym przeciskaniem się przez tunele z tłumem turystów. Tym sposobem szybciutko znaleźliśmy się na górze i podreptaliśmy spokojnie na parking. A stamtąd w kolejną podróż.

Średniowieczna architektura

Początkowo planowałam zmieścić wszystkie atrakcje z tego dnia w jednym wpisie, ale przeglądając zdjęcia i przypominając sobie różne historie, zrozumiałam, że nie będzie warto. Lepiej rozbić te przygody na trzy opowieści, ciekawsze i mniej czasochłonne (z szacunku dla Waszego czasu).
    Jak pisałam na początku, w niedalekim sąsiedztwie znajdują się zabytkowe miasteczka takie jak Schaffhausen i nieco dalej Stein am Rhein. Niedoceniona północna Szwajcaria potrafi być zachwycająca tak samo (jeśli nawet nie bardziej) jak rozpowszechnione południowe krańce kraju. Północ to wspaniała architektura, południe to tropikalna już roślinność i włoski klimat. Co kto woli. I już mogę zapowiedzieć, że południe również znajduje się na liście naszych tegorocznych wojaży, więc sami będziecie mogli porównać i ocenić oba kierunki na własnej skali wspaniałości.