22. Pięcioksiąg na mapie – Mojżesz budowniczy i przykazania.

 19:16 Trzeciego dnia o poranku pojawiły się grzmoty i błyskawice, i gęsty obłok nad górą, i bardzo potężny głos trąby, tak że cały lud, który był w obozie, zadrżał.

19:17 I Mojżesz wyprowadził lud z obozu na spotkanie z Bogiem, i stanęli u stóp góry.

19:18 A góra Synaj cała dymiła, gdyż PAN zstąpił na nią w ogniu. Dym unosił się z niej jak dym z pieca i cała góra bardzo się trzęsła.

19:19 A gdy głos trąby się przeciągał i coraz bardziej się rozlegał, Mojżesz mówił, a Bóg odpowiadał mu głosem.

– Księga Wyjścia 19:16-19

▷ wprowadzenie do cyklu.
▷ poprzednia część – Góra Boga - ślady po wydarzeniach biblijnych.

Poprzednim razem odszukaliśmy na Górze Boga wszystkie ślady znanych i mniej znanych wydarzeń biblijnych. Dziś przybliżymy sobie Słowo Boże i posłuchamy Go, aby przypomnieć sobie co powiedział Bóg Izraelitom zgromadzonym u stóp Synaju.
   Część merytoryczną zamkniemy tematem budowy przybytku i Arki Przymierza. Pełny opis znajduje się w rozdziałach, które są rzadko czytane. Żmudne wytyczne często niezrozumiałe, powinny pobudzać wyobraźnię z powodu wspaniałości tych rzeczy. Spróbuję więc rozjaśnić ten wątek i zachwycić Was.
   Będziemy korzystać głównie z Księgi Wyjścia, toteż w tym przypadku zapisuję jedynie numerację rozdziałów i wersetów, pozostałe cytaty oczywiście w całości podpiszę. Cytując Pismo, korzystałam z Uwspółcześnionej Biblii Gdańskiej.

Księga Wyjścia, rozdział 20 i następne.

Tectonic Arena Sardona / tam gdzie góry są do góry nogami – część druga.

"Jeśli myślisz, że przygody bywają niebezpieczne, spróbuj rutyny. Ona jest śmiercionośna."

– Paulo Coelho

Część poprzednia tutaj: link

Oto dalsza część naszej przygody na terenie światowego dziedzictwa UNESCO. Będę miała świetną okazję aby przybliżyć i dokładnie wyjaśnić co w tych skałach jest takiego wyjątkowego. Jednakże zacznijmy od samego szlaku.

   Nadal zostajemy na stopniu trudności T2, lecz z uwagi na wąską ścieżkę prowadzącą przez piarżysko, uczulam na stopień zaawansowania oraz na kondycję (dosyć strome podejście, i zejście). Zalecałabym osobom z lękiem wysokości o niewybieranie się na ten szlak (niemniej nadal mówimy o trudności podstawowej). Zatem ruszamy!

Epickie wakacje, cz 8 – Tectonic Arena Sardona / tam gdzie góry są do góry nogami.

 "...woda płynie jedynym możliwym korytem w każdym swoim „teraz” bez żadnych wątpliwości, a chmury pojawiają się, są, a później znikają, bez żalu i lęku."

– Ryś Kulik, "Odkrywanie natury"

u schyłku lipca, 2020

Niniejsze tereny są wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO, obszar ten obejmuje siedem trzytysięczników, a wśród geologów jest jednym z najbardziej znanych geotopów w Szwajcarii. Czeka nas dzisiaj opowieść o chyba najbardziej epickiej treści spośród całych wakacji jakie zakończyliśmy z ostatnim dniem sierpnia. Marzyłam o tym, aby tam wrócić. Dzięki naszym gościom nadarzyła się perfekcyjna okazja do powtórzenia jednej z naszych najbardziej wyjątkowych podróży w całej naszej emigranckiej historii. Jest to jedna z tych wędrówek, których nigdy się nie zapomina.
   Wyjaśnię pokrótce o co chodzi geologom: starsza warstwa skały wypchnęła się nad młodszą warstwę skały I ta górna warstwa (o grubości od 10 do 15 kilometrów), spoczywa na młodszej warstwie łupkowego fliszu. „Magiczna linia” widoczna jak na dłoni. Zjawisko przyczyniło się do przewrócenia teorii o powstawaniu gór o 180 stopni.
   Do tego fenomenalnego miejsca trzeba jednak dotrzeć bardzo długą trasą pieszą, którą skróciliśmy sobie krótkim podjazdem kolejką górką (pierwszy raz sami, wchodziliśmy na pieszo). Bez długich przystanków, szlak może zająć około 4 godzin. A potem zaczęło się stopniowanie poziomu epickości.

Elektroniczna książka – wiele wokół szumu, ale czy rzeczywiście to takie "bee"?

"Czytanie książek to najpiękniejsza zabawa, jaką sobie ludzkość wymyśliła."

– Wisława Szymborska

wrzesień, 2020

Jako mól książkowy, babka raczej staroświecka oraz zdeklarowana wielbicielka tradycyjnego czytania, przez długi czas wzdragałam się przed czytnikami i tak zwanymi e-bookami. Powody były raczej prozaiczne, prawdziwa książka ma dla mnie prócz treści wyjątkowe znaczenie organoleptyczne.
   Książka daje mi przyjemność nie tylko poprzez samo jej czytanie, ale i zapach, dotykanie kartek, szeleszczenie. Przede wszystkim zapach – zawsze biorąc do ręki książkę, wącham ją. Najlepiej jak książka jest stara, bo te pachnące nowością nie wodzą mnie za nos, ale... też wącham. Co się więc zmieniło i dlaczego?

Lucerna – echo przeszłości.

 "Okruchy wspomnień wydają się wzbijać i tańczyć jak drobinki kurzu w promieniach słońca."

– Zoë Marriott "Królestwo łabędzi"

↻ poprzedni wpis o Lucernie

u schyłku lipca, 2020

Pod urokiem Lucerny byłam już dwukrotnie, podobnie też zachwyceni miastem byli: królowa Wiktoria, Johann Wolfgang Goethe, Victor Hugo, Lew Tołstoj i Albert Einstein, toteż wpisaliśmy się do elity. Lucerna była silną ostoją katolicyzmu, dziś słówko o tym wspomnę, ale przejdźmy najpierw do...
   ...najbardziej charakterystyczne punkty dla tego szwajcarskiego miasta to przede wszystkim drewniane mosty, stary kościół i mury miejskie z wieżami, oraz godne polecenia muzeum polodowcowe, którego tym razem nie zwiedzaliśmy, ale wspominam o nim, dlatego że to naprawdę ciekawe miejsce i jeżeli będziecie kiedykolwiek w Lucernie, zajrzyjcie koniecznie.
   Dzisiejszy wpis skupię wokół trzech najwartościowszych punktów Lucerny pod względem historycznym, gdzie echo przeszłości rozbrzmiewa aż po dzisiejszy dzień, ciesząc oczy mieszkańców oraz przyjezdnych swą wyjątkowością.
   Wspomniane muzeum zaś, polecam każdemu. Zapewniam, iż nie będzie się w nim nudził nikt, nawet najbardziej wybredny człek. Ja do takich ludzi należę (w kwestii muzeów ciężko mnie zadowolić). To odwiedziłam już dwukrotnie i ręczę za własną opinię – naprawdę warto.
   Muzeum składa się z trzech części:

1. Gletschergarten czyli Ogród Lodowcowy.
2 i 3. Rezydencja Amrein-Trollerów i pałac Alhambra.

Widok miasta Lucerny autorstwa Matthäusa Meriana
/źródło ryciny

Epickie wakacje, cz 7 / Lucerna – życie w mieście.

W mieście jak ryby tramwaje
A miasto jak studnia bez dna.

– Wojciech Bellon "Nocna piosenka o mieście"

u schyłku lipca, 2020

To miasto odwiedziłam już po raz trzeci. Z obydwu wcześniejszych spacerów (w zimie i w lecie) napisałam dosyć obszerny wpis pod kątem turystycznym i historycznym, zatem niech on będzie tłem do dzisiejszego, nieco innego niż zazwyczaj opowiadania. Link do starszego wpisu: tu.

Czy chciałabym zamieszkać w Lucernie? Czy Ty czytelniku, chciałbyś zamieszkać w tym mieście?

Zakładając, że formalne perspektywy zostały już zapewnione, teraz ze spokojem rozejrzyjmy się po

ulicach Lucerny, znajdźmy sobie dom, przejdźmy się tutejszymi ulicami, pomyślmy co moglibyśmy tutaj

robić.

Drań z Werdenbergu (10)

↻ część 1
↻ część poprzednia, 9

czerwiec

No dobra, pora na konkrety.

Pan Władziu twierdzi, że morderca tropi go od lat, a nienawidzą się jeszcze dłużej. Twierdzi też, że wiedział od początku o wizycie Łukasza u mnie, bo to on go stamtąd wypłoszył. 

Papier może przyjąć bardzo wiele, a jeszcze więcej przyjmie lekarz psychiatra, dla którego ów pamiętnik będzie zezwoleniem na zamknięcie mnie w zakładzie. Może profilaktycznie zmienię temat...

Po pamiętnym parkingowym incydencie dosyć często ktoś każe mi pozdrowić Pana Władzia. Dziś już wszyscy z tej małej miejscowości, kojarzą mnie z nim.

tydzień później

Pełna relacja, która poprzednio nie przeszła mi przez długopis, nadal nie może się przecisnąć przez kulkę obracającą się w tuszu. To jest za gruba sprawa, ale... potrzebuję to opisać. Lubię to, a poza tym pamiętnik zawsze działał na mnie uspokajająco i pomaga spojrzeć na wszystko z dystansu. Jak narrator, który zawsze wie i rozumie wszystko. Zajmę się tym po pracy.

Zapytałam Pana Władzia dlaczego nie pilnuje tej babci, która podlewa mu czasem kwiaty? Dlaczego nie pilnuje pracowników czy jakichś znajomych? Dlaczego tylko ze mną wszędzie chodzi, odwozi mnie itd. Odpowiedź brzmi: Bo rzadko zdarza mu się polubić towarzystwo człowieka do tego stopnia, że chciałby z nim ciągle przebywać.

Pilnuje przed psychopatą tylko mnie, bo strata mnie byłaby bolesna.

Nie chcę czuć się w żaden sposób wyróżniona. Wiem, że mógłby coś zrobić, cokolwiek żeby nie ginęło więcej ludzi. On jest w stanie zakończyć te tragedie. A nie robi nic, bo nie chce zostać zdemaskowany. Swoją tożsamość chroni jeszcze bardziej niż mnie.

Trochę się o to posprzeczaliśmy.

2 tygodnie później

Pierwszy raz w życiu widziałam martwego człowieka, a na mojej bluzce był odcisk zakrwawionej dłoni... Nie umiem dalej pisać. Może w ogóle nie powinnam... To kryminalna, nierozwiązana dotąd zagadka tylko dla dużych chłopców z pistoletami.

Jestem roztrzęsiona... I płakać mi się chce. Kiedy jeszcze żył Łukasz, było jakoś normalniej. Boże... dopiero teraz zaczyna do mnie docierać, co się dzieje...