Warszawa – remake.

"Każde spotkanie doprowadza do rozstania i tak zawsze będzie, dopóki życie jest śmiertelne. W każdym spotkaniu jest część żalu z rozstania, ale w każdym rozstaniu jest ta sama ilość radości ze spotkania."

– Cassandra Clare "Mechaniczna księżniczka"

czerwiec, 2019

Starymi śladami pozostawionymi przed rokiem, kroczyły dwie przyjazne dusze tworząc swą opowieść. Choć miały w pamięci dostateczny zapas wspólnych wspomnień, okręciły sobie czas wokół palca i stworzyły zupełnie nowe.

   Rozstały się w lecie na tym samym szarym, gwarnym dworcu, by przywitać się znów. Estera wplatała w rozmowy swój kolor, by czas rozkwitł im kuklikiem szkarłatnym. Hannah raczej zamieniła się w słuch, lecz dłużna nie była opowieściom pachnących samym tylko wiatrem.

Przygoda sprzed roku wydała swój owoc i od razu udały się tam gdzie czas powinien zwolnić. Nie chciał jednak nikczemnik i spowił dzień w masę kłopotów. Ale nie tu, nie na tym balkonie pod wielokolorowymi parasolami.

   Siedząc nad ulicą za parawanem z kwiatów o aksamitnych płatkach, mrożona kawa smakowała jak nektar bogów. A może to jest tak, że wszystko spożywane na wysokościach smakuje jak na Olimpie?

Jeden z wielu obrazów jakie wiszą na ścianach (i nie tylko) Klubokawiarni.
Ten mnie zainspirował i może coś podobnego namaluję.

Klubokawiarnia "Pożyteczna" na Nowym Świecie 58 od tamtej pory nie zmieniła się nic. Gości liczba skromna, wnętrza jakby u kogoś w mieszkaniu, światło łagodne. Stworzono tu klimat, który przypadł im do gustu, trudno więc nie napisać słowa: idealny.

   Planowały wrócić tu zimą, aby zająć wyjątkowy stolik-łóżko, umościć się w poduszkach i kocach, ale znów było lato i aura wołała na zewnątrz. Pamięć o tym zamiarze zachowała się na zdjęciach.

Pokoi było wiele, zupełnie jakby to mieszkanie wynajęło kilkoro ludzi, którzy pod wpływem różnych inspiracji stworzyli tu własne wnętrza idealne.

   Jest takie ciepłe miejsce gdzie można się schować przed deszczem. Jest takie przewiewne i bez ograniczeń, gdzie można oddalić się od zgiełku dnia. Jest takie miłe i przytulne, które pozwala otoczyć się obłokiem o zapachu kawy. Jest też jasne i przestronne, co pozwoli wchłonąć się bez reszty w klimat z marzeń, idealne na małą czytelnię.

Wszystkie opowieści dzielone na miliony słów potargały emocje, lecz ckliwe myśli wyczesywał ze smutku każdy uśmiech. Estera i Hannah zaprosiły do serc spokój, a on zasiał tam swoje ziarno, by wykiełkować soczystą zielenią pełną nadziei.

   Wytrawny obiad zjadły w towarzystwie Mikołaja. Kulturalny widok na ciekawą architekturę, z miejsca gdzie smacznie gotują. Pankejk - Warszawa: namiary.

   Naczynia często zostają niemymi świadkami najróżniejszych zwierzeń.

Spacer pociągnął za sobą wielkie odkrycia. Nowy mural przedstawia Korę w barwach aktualnej pory roku. Ma być zawsze oglądany przez koronę drzewa.

   Zabrakło tu lepszej perspektywy. Drzewo na zdjęciach bardziej przeszkadza niżeli współtworzy tę sztukę. Niestety krata na podwórzec była zamknięta. Jest inna, łatwiejsza możliwość dojścia do muralu, ale czas zaczął się kurczyć...

   Namiary: Nowy Świat 18/20

Pomarańczowy budynek tuż obok, również dopieszczał zmysł artystyczny. Mieści się w nim Biuro Stołecznego Konserwatora Zabytków.

   Białe kolumny, zabytkowa elewacja to zacne oblicze dla tego typu urzędu.

Wielką ciekawostką były wielkie maskoty, przy których wyraźnie w ludziach budziło się dziecko. Pluszowi modele mieli wzięcie, a do zdjęcia zawsze ktoś czekał.

   Tak zareklamował się sklep z pluszowymi wyrobami.

Warszawska architektura na najstarszych ulicach, od zawsze cieszy oko, jak wszystko co leciwe. Tym piękniejsze, że godnie zachowane. Stare kamienice to niepowtarzalny styl.

   Dygresja: słynna palma uschła.

Zdjęcie "suchar warszawski". Można by sfotografować coś mniej standardowego, ale to słońce zachodzące po prostu urzeka...

   A to co działo się później, miałam wrażenie, że jest jakąś abstrakcją. Nie pomyślałabym, że można mieć problem z opuszczeniem stolicy. Łatwo jest przybyć, a później trzeba liczyć się z tym, że miasto strzeże wszystkich zazdrośnie.

 

Był to ciąg dalszy opowieści:
➤ Warszawa.

Zazwyczaj kupowałam bilet powrotny na miejscu, tzw. otwarty. Tym razem usłyszałam, że nie ma już takiej możliwości i muszę zadeklarować godzinę powrotu. Ciężko jest to stwierdzić od razu, więc podjęłam decyzję, że powrotny bilet kupię już w Warszawie.
   Okazało się, że choć nie było bardzo późno, kasy już zamknięto. Zdziwiło mnie to... w stolicy na centralnym? Ale są jeszcze automaty biletowe! Niestety wszystkie nieczynne... (Dużo ich jest i sprawdziłyśmy każdy jeden.) Tego dnia dowiedziałam się przypadkiem w pociągu, że już nie można kupować biletów u konduktora.
   Zapytałam pracownika ochrony gdzie jeszcze można kupić bilet. Pokierował nas do hali na powierzchni, a tam... kolejka, w której spędziłyśmy około 40 minut. Uciekły mi dwa pociągi do Łodzi, został ten jeden.
   Przestroga na przyszłość – chciałoby się mieć swobodę, ale trzeba planować nawet godzinę pożegnania.