"Milczenie" – o tym nie da się zapomnieć.

"Grzechem jest, kiedy człowiek zapomina o śladach, jakie zostawia w życiu drugiego człowieka."

– Shūsaku Endō "Milczenie"

Wielu z nas myśli nadal, że to już przeszłość, że czasy tortur mamy już dawno za sobą. Powieść po którą niedawno sięgnęłam, przedstawia wydarzenia z XVII wieku. Przypomina o ludziach, którzy zostali skatowani przez różnice w poglądach religijnych. Jednak czy rok 2020 jest wolny od podobnych historii? Odpowiemy sobie na to pytanie na końcu.

   "Milczenie" zostało napisane przez Shūsaku Endō. W książce "Milczenie", historyczna postać jednak różni się od bohatera.  Naprawdę człowiek ten nazywał się Giuseppe Chiara, pochodził z Sycylii. Udał się na misję do Japonii w poszukiwaniu zaginionego ojca Fereiry, gdzie pojawił się dokładnie 27 czerwca 1643 roku w Oshimie w prowincji Chikuzen. Wszystko odbywało się potajemnie, ponieważ był księdzem i za to mógł przypłacić tę misję życiem. I tutaj rozpoczyna się powieść.

   Historia podaje, że ojciec Giuseppe został złapany, był torturowany i załamał się. Zakończenia książki nie zdradzam.

   Powstała ekranizacja wiernie oddana treści, polecam jeśli ktoś woli przekaz wizualny.

Drań z Werdenbergu (9)

📍 Kolejną perełką jaką pokazaliśmy naszym znajomym, był oczywiście Werdenberg. Ponieważ od strony turystycznej opowiedziałam Wam o nim już wszystko, postanowiłam za wykorzystaniem zdjęć, napisać po prostu kolejny rozdział opowiadania, którego planem akcji jest owa miejscowość.
Link:
➤ Werdenberg – 4 pory roku (turystycznie)



↻ część 1
↻ część poprzednia, 7


ostatni dzień maja

Myślałam, że Marek jest zdrowo stuknięty, ale po rewelacjach jakie usłyszałam od własnego szefa, który pobił go na głowę, zaczynam twierdzić, że obracam się w całym gronie szaleńców. Prosił, bym nikomu o tym nie mówiła (to akurat logiczne). A jak to napisać w pamiętniku? Pełna relacja dziś nie przejdzie mi przez długopis. Gdy zdecyduję o tym czy w ogóle napisać całą prawdę, po prostu to zrobię / albo nie, bez słowa wyjaśnienia.

Vaduz – Liechtenstein.

"Ludzie tworzą miejsca, a miejsce tworzy ludzi."

– John Green, Papierowe miasta

u schyłku lipca, 2020

Nie byliśmy jedynymi, którzy postanowili odbyć w tym roku epickie wakacje, bowiem na czas jednego tygodnia przyjechali do nas znajomi i natychmiast poczuli helveckiego bakcyla, bowiem już pierwszego dnia zwiedziliśmy aż 3 ciekawe miejsca.

   Pierwszym z nich było księstwo Liechtenstein, który może do rangi epickości ma jeszcze daleko, ale kto jest w pobliżu tego maleńkiego kraju, ten prędzej czy później tam zajrzy z ciekawości.

Epickie wakacje, cz. 2 / Naafkopf (2570 m) – prawie najwyższy szczyt Liechtenstein'u.

"Pośpiech jest zaprzeczeniem prędkości."

– John Flanagan, Bitwa o Skandię

lipiec, 2020

Tę wędrówkę planowaliśmy już od dosyć dawna, dokładnie od dnia, w którym przemierzaliśmy dokładnie to pasmo, ale zrezygnowaliśmy ze wspinaczki na jego szczyt. Najwyższą górą księstwa Liechtenstein jest Grauspitz, który ma 2599 m. My tym razem weszliśmy na taki, który jest 29 m niższy.

   Dla niektórych wysokość szczytów i bicie rekordów ma znaczenie, dla mnie najważniejszy jest szlak i mówię to z ręką na sercu – czasami nie chce mi się wchodzić na szczyt i kończę wędrówkę w miejscu, które akurat uważam za wystarczająco epickie. Satysfakcja również gwarantowana.

Widok z Liechtensteinu na dolinę Renu.
(Podjazd samochodem)

Pomiędzy wyznaniami – zobacz z czyjej perspektywy patrzysz na ten temat, oraz: czy Trójca istnieje w Piśmie Św?

6:4 Słuchaj, Izraelu! PAN, nasz Bóg, PAN jest jeden.

– Księga Powtórzonego Prawa

W szkole nie uczą religii z Biblią w ręku i nie ma rozszerzenia wielu elementarnych kwestii, co ma skupić dziecko na praktyce religijnej (mówię o doświadczeniach własnych, oraz moich znajomych). Wielu ludzi w późniejszym, dorosłym już życiu zdecydowało się zmienić wyznanie na inne, także oparte na Biblii, albo zupełnie zejść ze ścieżki Pana nie poznawszy tak naprawdę Boga. Pora więc poszerzyć zakres podstawowej wiedzy, a ja swoim zwyczajem skonfrontuję inne punkty widzenia ze Słowem Bożym.

   ▻ Wiem o Waszej inteligencji, dlatego opieram swoje rozważania na cytatach, które jesteście w stanie sprawdzić w kontekście całych rozdziałów a nawet ksiąg.

   ▻ Wszystkie problemowe pytania konfrontuję w Biblią korzystając z przekładu Uwspółcześnionej Biblii Gdańskiej.

   ▻ Post nie ma na celu krytyki. Z wymienionymi niżej środowiskami łączą mnie znajomi bądź przeszłość.

   ▻ Dotykam wyłącznie zagadnień tematów podstawowych.

/źródło zdjęcia

Epickie wakacje, cz. 1 / Stigen – żebrowana góra.

"Tylko około 2,5% ludności świata lata samolotem na zagraniczne wakacje. reszta - 97,5% - tego nie robi. Nie może. Mimo to świat jest nasz."

– Jennie Dielemans "Witajcie w raju. Reportaże o przemyśle turystycznym"

lipiec, 2020

Niedawny wpis o długiej podróży powinnam zatytułować "preludium do nadchodzących przygód". Przed nami bowiem całe lato, lokalizacja obiecująca, a plany epickie.

   Nasz samochód utknął w Polsce przez biurokrację. Pożyczyliśmy więc od rodziny inny, który będzie nam towarzyszył podczas wojaży po Alpach, dając dowód na to, że nie potrzeba wiele, aby zafundować sobie wymarzoną podróż.

   Rozpoczynamy zatem wakacje polskim Fiatem. Kto przegapił preludium, zapraszam tu: link.

Drań z Werdenbergu (8)

↻ część 1

↻ część poprzednia, 7

Kwiecień

Ustanowiono godziny policyjne w całej gminie. Policja wciąż patroluje okoliczne lasy, morderca wstrzymał polowania aż do dnia, w którym znaleziono okaleczonego psa. Wyglądał jakby wygłodniałe zwierzę dobrało mu się do gardła. Ekspertyza podobno wykazała, że obrażenia zadały ludzkie paznokcie. Wierzyć się nie chce...

   Jest ogłoszony czerwony alarm, zakaz wstępu na szlaki górskie i ogólna prośba do mieszkańców, aby siedzieli w domach.

Na 4-tysięcznym kilometrze.

"Will właśnie miał dosiąść Wyrwija, lecz jeszcze się zawahał. Biegiem wrócił do chatki, sięgnął po futerał z Giletem, zarzucił go sobie na ramię. Bo nagle poczuł, że w jego życiu jest, mimo wszystko, miejsce na muzykę."

– John Flanagan "Oblężenie Macindaw"

lipiec, 2020

To najprawdopodobniej ostatnia długa podróż w te wakacje. W krótkim czasie odbyliśmy ich już 4, co daje nam ok. 4400 km. Im częściej tak się jeździ, tym mniej podróż męczy, człowiek się przyzwyczaja, że jest ustawicznie w trasie i taki dzień w samochodzie owocuje po prostu dużą ilością wysłuchanych audiobooków.

   Po drodze zrobiłam całkiem sporą serię zdjęć z przejazdu przez ten miły zakątek Europy. 4 kraje sklejone ze sobą wolnymi granicami, pusta karta SD i naładowana bateria w aparacie, krople deszczu, a potem brudu i rozbryzgi krwi owadziej na szybach... te zdjęcia po prostu nie mogły się udać, ale sami oceńcie.

Ogrody uprawiane na gruncie naszego serca.

- wychodzę - oznajmiam. - W razie czego wiecie, gdzie rosnę. Jestem zajęty, muszę zrzucić liście. Jesień, rozumiecie. Pełne gałęzie roboty.

– Jarosław Grzędowicz "Pan Lodowego Ogrodu", tom II

lato, 2014

Jest takie miejsce, w którym bujnego kwiecia dostatek. Miejsce, w którym upał nie doskwiera, a deszcz cieszy. Gdzie człowiek nie przejmuje się znojem, nie martwi o nic, zanurzony niby w raju zieleni soczystej i w odgłosach ptasich. Tam życie muskane motylim skrzydłem mieni się wszystkimi barwami.

   Zawsze gdy miałam okazję się tam znaleźć, pozwalałam się oczarować naturze. Ziemia pod pieczą mojej mateczki chrzestnej, zawsze odwdzięcza się dorodnością i pełnią życia. Ważna okazała się też okolica, wielkie rozlewisko i piękny las są częścią tego terenu, choć to przecież tylko sąsiedzi zza płotu i zza pola.

   Zdjęcia pochodzą sprzed kilku lat, ale ich treść jest nadal aktualna.

Dwa domy.

"Dobrze widzi się tylko sercem. Najważniejsze jest niewidoczne dla oczu."

– Antoine de Saint-Exupéry "Mały Książę"

"Dom pełen miłości"

Gdzieś na świata skraju za mgiełką unoszącą się nad rzeką, widać pośród drzew wystający dach. Na nim czerniał komin, z którego buchały kłęby dymu pachnącego drewnem i sentymentem.

   Wokół niego widniał obraz w każdym szczególe dopracowany i pielęgnowany jak największy skarb. Ogród kwiatowy mienił się teraz poranną rosą na kolorowych płatkach, a część owocowa uginała się pod ciężarem dorodnego plonu.